( مسأله 1202 ) : هر گاه در نماز احتياط ، تشهد يا يك سجده را فراموش كند و در جاى خودش تدارك آن ممكن نباشد ، احتياط واجب آن است كه پس از سلام نماز آن را قضا نمايد .
( مسأله 1203 ) : اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود ، بايد اول نماز احتياط را بخواند .
( مسأله 1204 ) : حكم گمان در ركعات نماز ، مانند يقين است . مثلا اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، ولى گمان داشته كه دو ركعت خوانده ، بنا مىگذارد كه دو ركعت خوانده است . و اگر در نماز چهار ركعتى گمان دارد كه چهار ركعت خوانده ، نبايد نماز احتياط بخواند . و اما گمان در افعال نماز حكم شك را دارد ، پس اگر گمان دارد ركوع كرده ، چنانچه داخل سجده نشده است ، بايد ركوع كند ، و اگر گمان دارد حمد را نخوانده ، و شروع به خواندن سوره كرده اعتنا به گمان ننمايد و نمازش صحيح است ، و احتياط اعاده نماز است .
( مسأله 1205 ) : حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد ، مثلا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، چون شك او در نماز دو ركعتى است ، نمازش باطل مىشود .
مسائل سجده سهو ( مسأله 1206 ) : براى ده چيز بايد پس از سلام نماز دو سجده سهو كند به دستورى كه مىآيد :
اول : حرف زدن سهوى بين نماز .
دوم : سلام دادن بى جا ، مانند سلام دادن سهوى در ركعت اول .
سوم : فراموش كردن تشهد .
چهارم : شك بين چهار و پنج ركعت در نماز چهار ركعتى پس از سر برداشتن از سجده دوم .
پنجم : فراموش كردن يك سجده چنانچه پس از داخل شدن در ركن بعد

221