يا نه ، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند ، و اگر وقت دارد ، در صورتى كه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و مبطل نماز هم انجام نداده ، بايد نماز احتياط را بخواند ، و اگر مبطل نماز بجا آورده يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده ، احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بجا آورد ، و نماز را هم دوباره بخواند .
( مسأله 1197 ) : هر گاه در نماز احتياط ركنى را زياد كند ، يا مثلا بجاى يك ركعت دو ركعت بخواند ، نماز احتياط باطل مىشود ، و بايد دوباره نماز احتياط و اصل نماز را بخواند .
( مسأله 1198 ) : اگر هنگام خواندن نماز احتياط در يكى از كارهاى آن شك كند ، چنانچه محل آن نگذشته بايد بجا آورد ، و اگر محلش گذشته نبايد به شك خود اعتنا كند ، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه ، چنانچه به ركوع نرفته بايد حمد را بخواند و اگر به ركوع رفته نبايد به شك خود اعتنا كند .
( مسأله 1199 ) : اگر در شماره ركعتهاى نماز احتياط شك كند ، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند ، بايد بنا را بر كمتر بگذارد ، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند ، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد ، و در هر دو صورت پس از پايان نماز احتياط ، اصل نماز را بنابر احتياط دوباره بخواند ، مثلا موقعى كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است ، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند ، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده ، و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است و اصل نماز را نيز اعاده نمايد .
( مسأله 1200 ) : هر گاه در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهوى كم يا زياد شود ، سجده سهو ندارد ، مگر چيزى باشد كه در اصل نماز سجده سهو دارد كه بايد بنابر احتياط واجب دو سجده سهو كند .
( مسأله 1201 ) : اگر پس از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرايط آن را بجا آورده يا نه ، به شك خود اعتنا نكند .

220