تا حدى ادامه داد كه نجاست ازاله شود .
( مسأله 266 ) : در ازاله به سنگ ، مسح نمودن به سه طرف يك سنگ كفايت نمى كند [1] و در حكم سنگ است هر چيزى كه پاك بوده و بر طرف كننده غايط باشد ، چه از روئيدنى ها باشد مانند چوب و علف و كرباس و كتان و چه از معادن باشد مانند طلا و نقره و چه از اجزاى حيوان باشد مانند پوست و پشم آن ، و خواه از اجزاى استنجا كننده باشد مانند كف دست و يا انگشتان دست ، يا آنكه از غير اجزاى استنجا كننده باشد مانند دست زن يا جاريه ، و يا آنكه آن جزء ، متصل به حيوان باشد يا منفصل از آن باشد مانند قطعه جدا شده از همان جزء حيوان .
( مسأله 267 ) : استنجا نمودن به چيزى كه تصرف نمودن در آن حرام است بدون اذن مالك جايز نيست ، و همچنين است در مواردى كه بسبب استنجا نمودن به آن چيزها ، موضع استنجا و يا دست متضرر شود هر چند قدرت بر غير نباشد ، و يا آلت استنجائى كه به غير از اين نجاست نجس شده باشد و همچنين خوردنيها و استخوان و هر چيزى كه وجوب احترام به آن از ناحيه دين يا مذهب معلوم باشد مانند تربت حضرت امام حسين ( ع ) و ورق قرآن و ادعيه و احاديث و امثال اينها [2] ، استنجا نمودن به آنها نيز جايز نيست .

[1] محمد كاظم طباطبائى : اقوى كفايت است . محمد باقر شيرازى : بنابر احتياط .
[2] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : بلكه پاك نمى شود و نيز در نجس هم پاك نمى شود و در خوردنى و شيئ محترم و سرگين و استخوان بنابر احتياط . محمد كاظم طباطبائى : بلكه با شيئى نجس محل قطعا پاك نمى شود اگر چه در دو مورد قبل از آن بدون اشكال پاك مىشود و اما در خوردنى و ما بعد آن اقوى پاك شدن و احوط بقاء نجاست است .

90