( مسأله 268 ) : اگر شخص در حال تخلى ناچار باشد كه پشت يا رو به قبله باشد احوط [1] آن است كه از رو به قبله بودن [2] اجتناب كند ، مانند صورتى كه ناچار باشد كه يا بايد رو و يا پشت به قبله بنشيند و يا با وجود نامحرم مكشوف العورة بنشيند ، كه در اين صورت بايد ستر عورت را مقدم بدارد به جهت اينكه ستر عورت اهم است .
( مسأله 269 ) : اگر جهت قبله بر متخلى مشتبه شود ، بر او واجب است [3] كه جهت را تعيين نمايد ، و اگر جهت قبله را منحصر در جهت خاصى مىداند بايد از آن جهت اجتناب نمايد و بعيد نيست [4] كوشش و اجتهاد در تعيين جهت قبله نيز حكم يقين را داشته [5] و لازم باشد ، مانند متحير به جهت اقامه نماز .
( مسأله 270 ) : اگر بناى مستراح را رو به جهت قبله گذاشته باشند در اين صورت بر متخلى واجب است كه كج بنشيند [6] .

[1] محمد كاظم طباطبائى : بلكه اقوى تخيير است .
[2] محمد باقر شيرازى : اگر نسبت و بعد هر دو جهت ( رو يا پشت به قبله بودن ) مساوى باشد - همانطور كه در بعضى نقاط دنيا حاصل مىشود - اقرب تخيير است .
[3] محمد باقر شيرازى : اگر تمام افراد شبهه و دائره ، محل ابتلا و ممكن الاستعمال باشد و اما اگر فقط دو طرف مثلا محل ابتلا و ممكن الاستعمال عادة باشد ، جريان برائت اقرب است .
[4] محمد باقر شيرازى : بلكه شكى نيست .
[5] محمد كاظم طباطبائى : حكم يقين را بنابر اقوى ندارد .
[6] محمد باقر شيرازى : و اگر شك كند در بناى مستراح كه آيا رو به قبله است يا نه ، اگر در بلاد شيعه باشد كه رو يا پشت به قبله بودن را حرام مى دانند =

91