ده روز باشد بايد احتياطا عبادت را تا روز دهم ترك كند ، ليكن اين احتياط استحبابى است [1] .
( مسأله 1702 ) : در عدد ايام احتياط فوق ، اختلاف است و اقوى در استحباب احتياط ، تا ده روز از ابتداء شروع عادت ماهيانه است هر چند كه احوط اكتفا كردن به يك يا دو روز [2] اضافه بر مدت عادت مى باشد .
( مسأله 1703 ) : اگر خون در مدت ده روز يا كمتر از آن منقطع شود مدت حيض با قطع شدن خون تمام مىشود و هر گاه از ده روز گذشت ، در صورتى كه قدرت تمييز نداشته باشد و يا قدرت تمييز داشته و ليكن تمييز او موفق عادت باشد ، مدت عادت معتبر است ، و اضافه بر مدت عادت بدون هيچ اشكالى استحاضه محسوب مىشود .
( مسأله 1704 ) : اگر زن در تشخيص خون حيض قدرت تمييز داشت و تمييز او مخالف عادتش باشد ، در صورتى كه در بين دوره او ده روز فاصله شود ، متابعت نمودن از عادت خالى از رجحان نيست [3] .

[1] محمد كاظم طباطبائى : اگر چه احوط عدم ترك احتياط استحبابى در دو روز و يا سه روز است .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : البته استظهار ( * 1 ) دو روز يا سه روز را نبايد ترك كند و در بيشتر از آن تا روز دهم احوط جمع بين تروك حائض و انجام افعال مستحاضه مى باشد .
[3] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : رجحان در صورتى است كه حصول آن به عادت متعارف باشد و اما اگر به تمييز و صفات آن باشد ، احوط مراعات احتياط در هر دو مى باشد . ( * 1 ) محقق خراسانى : تا زمانى كه اميد به قطع شدن خون تا قبل از ده روز را داشته باشد بايد استظهار را ترك نكند .

550