( مسأله 1705 ) : اگر زنى كه تمييز دارد فاصله بين دو مرتبه خون ديدن او كمتر از ده روز شود و مجموع آن با ايام عادت از ده روز تجاوز نكند بايد تمام ايام عادت و پاك بودن را حيض قرار دهد و اگر مجموع آن از ده روز تجاوز كند بايد به عادت خود رجوع كند [1] .
( مسأله 1706 ) : زنى كه داراى عادت غير مستقره مى باشد اگر بتواند به صفت حيض رجوع كند بايد به آن رجوع نمايد ، بدين صورت كه آنچه كه متصف به صفت حيض است كمتر از سه روز وبيش از ده روز نمى باشد و آنچه كه حيض نمى باشد به تنهايى و يا با ايام پاكى بيش از ده روز است ، بنابر اين در صورت صدق نمودن صفت حيض بايد به مجرد ديدن خون عبادت را ترك كند و بلكه اقوى آنست كه در صورتى كه خون صفت حيض را نداشته باشد نيز عبادت را ترك كند [2] .
( مسأله 1707 ) : در فرض مسأله قبل در صورتى كه رجوع به صفت حيض براى زن ممكن نباشد به طورى كه آنچه متصف به صفت حيض است كمتر از سه روز و يا بيشتر از ده روز است و يا آنچه كه متصف به صفت حيض نيست به تنهايى و يا با ايام پاكى كمتر از ده روز مى باشد مسأله به دو قسم مبتدئه و مضطربه تقسيم مىشود .
( مسأله 1708 ) : مبتدئه به زنى گفته مىشود كه ابتداء به خون ديدن

[1] محمد كاظم طباطبائى : اگر عادت از غير تمييز باشد والا احوط مراعات احتياط در هر دو حالت مى باشد .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : همانگونه كه گذشت در صورتى كه خون صفات حيض را نداشته باشد احوط جمع است .

551