آيد كه در انسان بودن و يا مبدأ انسان بودن آن شك كند خصوصا هرگاه در ايام عادت اتفاق افتد حكم حيض را دارد .
( مسأله 1686 ) : هر خونى كه زن ببيند و مدت آن بيش از سه روز بوده و تا ده روز ادامه داشته باشد در صورتى كه نداند از قروح يا جروح است ، خون حيض محسوب مىشود .
( مسأله 1687 ) : هرگاه زن بعد از گذشتن ده روز از حيض ، خونى ببيند كه اوصاف حيض در آن باشد خون حيض خواهد بود و همچنين هرگاه خون بعد از سه روز منقطع شود و در بين ده روز دوباره ديده شود و سپس منقطع شود ، تمام اين مدت جزء عادت ماهيانه او محسوب مىشود [1] .
( مسأله 1688 ) : حيض با حمل بنابر اقوى جمع مىشود .
( مسأله 1689 ) : هر خونى كه قبل از نه سالگى ديده شود خون حيض نيست و همين حكم درباره خونهائى كه شخص در هنگام يأس ببيند نيز صادق است .
( مسأله 1690 ) : حد يأس در قرشى [2] اتمام شصت سال قمرى

[1] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : در نقاء متخلل بين عشره احوط جمع بين احكام طاهر و تروك حايض است ، هر چند كه اگر از ابتداى حيض بداند كه بعدا دوباره خون خواهد ديد .
[2] محمد باقر شيرازى : در تفصيل بين قرشى و غير قرشى و همچنين نبطى اشكال است و در صورت شك ، حتى الامكان رعايت احتياط در جمع بين افعال مستحاضه و تروك حائض ترك نشود اما در صورت يقين به حصول شرايط حيض اقرب ترتيب آثار آن مىباشد هر چند كه در اين صورت نيز احتياط در جمع است ( تفصيل بيشتر اين موضوع در رساله آثار تازه پديد ذكر شده است ) .

547