مانند بكارت بر فرج احاطه نداشته باشد و همچنين مقدار خون به اندازه اى زياد نباشد كه نتوان تشخيص داد .
( مسأله 1683 ) : اگر زن بدون امتحان مذكور ( با ممكن بودن انجام آن ) نماز بخواند نمازش باطل است [1] هر چند كه بعدا مشخص شود كه خون بكارت بوده است [2] .
مسأله 1684 ) : گاهى خون حيض با خون قرحه ( دمل ) مشتبه مىشود ، پس طريقه شناختن آن بدين صورت است كه به پشت بخوابد و پاها را بلند كند و انگشت ميانه را داخل فرج كند در صورتى كه خون از طرف چپ بيايد خون حيض است و اگر از طرف راست بيرون بيايد خون قرحه است [3] و اگر خون در دو طرف ظاهر شود آزمايش مذكور بى فايده خواهد بود ، در اين صورت نيز اگر بدون امتحان ( در صورت امكان آزمايش ) نماز بخواند نمازش باطل است [4] هر چند كه بعدا معلوم شود حيض نبوده است .
( مسأله 1685 ) : اگر خون حيض به خون نفاس مشتبه شود مثل آنكه احتمال ولادت بدهد و علم به آن نداشته باشد چنانچه از آن زن چيزى بيرون

[1] محقق خراسانى : مگر در صورتى كه نماز را رجاء بجا آورد و صحت نماز در صورت مذكوره بعيد نيست .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اگر با فرض مزبور قصد قربت محقق شده باشد اقوى صحت است و همين حكم در مسأله بعد نيز صادق است .
[3] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : در حكم اشتباه خون حيض به خون قرحه تأمل است پس احتياط در جمع ما بين احكام طاهر و تروك حايض مى باشد چه خون از سمت راست خارج شود چه از سمت چپ .
[4] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : همانگونه كه گذشت اقوى عدم بطلان نماز است .

546