را به عنوان قرض به سادات فقير بدهد و از طرف آنان وكيل شود كه در هنگام تعلق خمس از جانب آنها مبلغ داده شده را تصرف كند اشكالى ندارد به شرط آنكه در هنگام تعلق خمس ، اشخاص خمس گيرنده در استحقاق باقى باشند [1] .
( مسأله 1624 ) : اگر شخصى درختى را براى تجارت و يا امرار معاش غرس كند بايد براى رشد ساليانه درخت پس از خارج كردن مؤونه خود خمس بدهد .
( مسأله 1625 ) : هرگاه شخصى خمس بر ذمه خود داشته باشد و آن را تا هنگامى كه فقير شود نپردازد در صورتى كه از درآمد كم خود به تدريج از بابت خمس به اولاد خود كه سيد و فقير باشند بدهد اشكالى ندارد [2] البته احتياطا بايد با اذن مجتهد باشد [3] .
( مسأله 1626 ) : هرگاه شخصى مقدارى از منافع كسب ساليانه خود را براى خريد خانه و يا فرش و يا ساير ما يحتاج زندگى خود ذخيره كند در هنگام سال خمسى ، احتياطا [4] بايد خمس آن را بدهد [5] .

[1] محمد باقر شيرازى : اشتراط بقاء استحقاق محل تأمل است ولى اگر علاوه بر مؤونه ساليانه خود و افراد واجب النفقه خود توان اداى قرض را نيز داشته باشد خمس به او تعلق نمى گيرد زيرا حكم چنين شخصى مانند حكم غارمين در زكات مى باشد .
[2] محقق خراسانى : در مقدار مخارج لازم آنها تا رفع احتياجشان اشكالى ندارد . محمد باقر شيرازى : صحت آن مشكل است زيرا اولاد فقير واجب النفقه او مى باشند و دادن خمس به واجب النفقه جايز نيست .
[3] محمد كاظم طباطبائى : بلكه بنابر احتياط واجب در مقدار سهم امام بايد با اذن مجتهد باشد .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط ترك نشود .
[5] محمد باقر شيرازى : پرداخت خمس در اين صورت لازم نيست .

526