را تمام كرده و قضاى آن را نيز بگيرد .
( مسأله 1451 ) : اگر شخصى قصد كند كه از تمام مفطرات در طول روز امساك كند و تمام مفطرات را نشناسد اشكالى ندارد مگر اينكه قصد كند كه از تمام مفطرات به جز مثلا جنابت و ارتماس و امثال آن ، امساك كند در اين صورت روزه‌اش صحيح نيست .
( مسأله 1452 ) : همانطور كه گذشت كسى كه روزه واجب بر ذمه دارد جايز نيست كه روزه مستحب بگيرد ولى هرگاه بطور مثال روزه قضا را فراموش كند و روزه مستحبى بگيرد اشكالى ندارد و اگر بعد از ظهر بخاطرش بيايد بايد روزه خود را افطار كند ولى اگر پيش از ظهر باشد مىتواند به نيت روزه قضا عدول كند كه البته در غير از اين صورت عدول جايز نيست نه از واجب به واجب و نه از مستحب به مستحب و نه از هر يك به ديگرى [1] .
( مسأله 1453 ) : احتياط آن است [2] كه آب بينى را به جهت فرو بردن به حلق نكشانند ولى اگر به خودى خود فرو برود اشكالى ندارد .
( مسأله 1454 ) : خون دهان اگر در بذاق دهان مستهلك شود [3] فرو بردن آن اشكالى ندارد ولى احوط فرو نبردن آن است [4] .

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : مگر در يوم الشك كه هرگاه قبل از ظهر فهميد كه از ماه رمضان است و او قصد غير رمضان كرده بايد عدول به ماه رمضان كند .
[2] محمد كاظم طباطبائى : ليكن واجب نيست . محقق خراسانى : مراعات اين احتياط لازم نيست .
[3] ميرزاى شيرازى : حكم اين مسأله به اطلاقش محل اشكال است .
[4] محمد كاظم طباطبائى : خصوصا اگر استهلاك به جهت زيادى آب دهان باشد نه به جهت كمى خون .

461