بگيرد و يا نماز مشخصى را بخواند و آن روز عذرى پيدا كرد كه نتوانست در آن روز نذر خود را بجا آورد ، بايد احتياطا آن را قضا كند .
( مسأله 1446 ) : هرگاه در شب اول ماه رمضان و يا در بين ماه رمضان شخص قصد روزه تمام ماه را بكند كافى است و احوط [1] تجديد نيت در هر شب مى باشد .
( مسأله 1447 ) : هرگاه شخصى بطور مثال روزه غير معين خود را با ريا باطل كند و بخواهد كه قبل از زوال نيت خود را تجديد كند در اين صورت عمل او صحيح نبوده و روزه او نيز باطل است .
( مسأله 1448 ) : هرگاه شخصى يوم الشك را ( كه بيان آن گذشت ) به نيت افطار تا قبل از زوال بگذارند ، اگر مفطرى را بجا نياورده باشد و متوجه شد كه از ماه رمضان است بايد روزه بگيرد و اگر بعد از زوال فهميد كه از ماه رمضان است وجوبا بايد امساك كند و بعدا قضاى روزه را بگيرد .
( مسأله 1449 ) : اگر شخصى عصيانا قصد افطار روزه روزى از ماه رمضان را داشته باشد و قبل از زوال هم مفطرى را انجام نداده باشد در اين صورت حتى اگر توبه هم بكند روزه‌اش بنا بر احتياط فاسد است و ليكن در بين روز اگر قصد كند كه ديگر روزه نباشد روزه‌اش باطل است اگر چه از روى اعتقاد به فساد روزه‌اش باشد .
( مسأله 1450 ) : هرگاه شخص قصد كند كه در زمانى ديگر روزه خود را افطار كند ، بطلان روزه او خالى از قوت نيست و احتياط آن است كه روزه خود

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .

460