واجب معين و در حال اختيار دارد و اما در حال اضطرار مثل اينكه شخص نداند كه آن روز ، روز اول از ماه رمضان است و يا اينكه آن روز روزى است كه روزه آن را نذر كرده بوده است در اين صورت بايد تا وقت نيت ( كه تا ظهر مى باشد ) باقى است نيت كند و ليكن هرگاه عذرش بر طرف شود واجب است كه فورا و تا قبل از ظهر نيت كند و هر گاه آن را از هنگامى كه به يادش آمد به تأخير بياندازد روزه‌اش باطل مىشود .
( مسأله 1378 ) : وقت نيت روزه واجب غير معين تا زوال ظهر است پس اگر شخص قصد گرفتن روزه را نداشته و افطار هم نكرده باشد و قبل از ظهر نيت كند روزه‌اش صحيح است ولى در صورت رسيدن ظهر وقت آن منقضى مىشود .
( مسأله 1379 ) : در روزهاى مستحبى جايز است كه شخص تا قبل از غروب آفتاب نيت روزه كند البته در صورتى كه بعد از نيت ، مدت زمانى تا غروب آفتاب باقى باشد .
( مسأله 1380 ) : نيت روزه ما رمضان هرگاه پيش از دخول در آن ماه باشد كفايت نمى كند چه يك روز قبل از ماه باشد و چه بيشتر .
( مسأله 1381 ) : در اول ماه رمضان جايز است كه شخص نيت روزه تمام ماه را بكند و به آن اكتفا نمايد و يا اينكه جداگانه براى هر روز نيت كند هر چند احوط [1] عدم اكتفا به نيت براى تمام ماه است .
( مسأله 1382 ) : همانگونه كه گذشت روزه غير ماه رمضان در ماه

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .

439