( مسأله 1373 ) : روزه نذر معين و عهد و يمين در صورتى كه شخص علم به آن داشته باشد مانند روزه ماه رمضان بوده و احتياجى به تعيين ندارد و روزه استيجارى نيز همين حكم را دارد [1] و اما در كفارات و نذر مطلق و روزه مستحبى تعيين لازم است .
( مسأله 1374 ) : زمان نيت روزه ، شب قبل از آن روز معين است هر چند در جزء آخر شب باشد و ليكن هرگاه در اول طلوع فجر صادق داعى بر امساك در زمان مخصوص براى شخص حاصل شود و از طرفى هم قصد انجام فعل منافى با آن را هم نداشته باشد كفايت از نيت روزه مىكند بنابر اين سعى در حصول ابتداء فجر لازم نيست و اخطار صورت و نيت روزه در ذهن كه مقارن با طلوع فجر باشد براى نيت لازم نيست ولى اگر عمدا نيت را ترك كند [2] تا داخل صبح شود روزه‌اش صحيح نيست و قضاى آن بر او واجب است ولى كفاره بر او لازم نيست .
( مسأله 1375 ) هرگاه شخص در شب قصد داشته باشد كه روزه روز بعد را افطار كند و روزه بگيرد ، روزه‌اش باطل است .
( مسأله 1376 ) : اگر شخص در شب بعد از روزه و پيش از صبح عمل منافى روزه انجام دهد هر چند جماع باشد ضررى به روزه او نرسانده و احتياجى به تجديد نيت نيست .
( مسأله 1377 ) : احكامى كه در نيت روزه گذشت اختصاص به روزه

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : ليكن در استيجار ، نيت تحمل از غير - اگر چه اجمالا - لازم است .
[2] محمد باقر شيرازى : به اين معنى كه قصد روزه گرفتن را نداشته باشد و يا نسبت به روزه گرفتن مردد باشد .

438