آن از لباس و بدن براى صحت نماز و طواف يا امكان و معفو نبودن ، و از محل سجده و پيشانى براى سجده كردن ، شرط است و همچنين است حكم در ظروفى كه براى استعمال كردن با رطوبت به كار برده مى شوند در آنچه مشروط به طهارت است ، از خوردن و آشاميدن و تطهير نمودن ، هرگاه استعمال آن مستلزم تعدى نجاست باشد .
( مسأله 100 ) : نجس نمودن مسجد حرام است و ازاله نجاست از مساجد و همچنين از مصحف ( قرآن ) و اجزاى مختصه به آن مانند جلد ، نيز واجب است و همچنين است بنابر احتياط حكم در ازاله آن از ضرايح مقدسه و روپوش آنها ، ( مسأله 101 ) : خون قروح و جروح مادامى كه خون به كلى منقطع نشود ، معفو است چه دائما جارى باشد و چه نباشد ، چه در تطهير آن مشقت باشد [1] و چه نباشد ، در لباس باشد و يا در بدن عوض نمودن لباس مقدور باشد و يا نباشد ، بتواند مانع از نجس شدن آن بوسيله دستمال شود يا تنواند ، چاره آن به دوايى ممكن باشد يا نباشد ، خودش به عصيان [2] مجروح نموده باشد يا نه ، و همچنين است عرقى كه انسان كمتر ميسر است از آن خالى باشد ، ليكن عفو از آنچه ذكر شد مخصوص صاحب قروح و جروح است ، پس اگر لباس را ديگرى بپوشد عفو براى او نيست ، و همچنين است [3] اگر شك كند كه خون از قروح و

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط اعتبار مشقت در ازاله يا تبديل است ، به همين مقدار كه در عرف بگويند شستن آنها به جهت هر نماز يا هر روز دشوار است و اگر ممكن باشد ، شستن محل خون هر روز يك بار احوط خواهد بود .
[2] محمد باقر شيرازى : در عصيان ، مانند بعض بازيهاى باطل اين زمان معفو بودن مشكل است .
[3] محقق خراسانى : يعنى معفو نيست .

43