نيست و اگر شخص در بجا آوردن اجزاء و شرايط روزه نه به اجتهاد خود عمل كند و نه از كسى تقليد نمايد و نسبت به آن سهل انگارى كند و مسائل مربوط به روزه را نياموزد [1] و يا از كسى كه نبايد به قول او اعتماد نمود [2] مسائل خود را اخذ نمايد ، در اين صورت مجرد امساك از امور مذكور كفايت در امتثال روزه نمى كند - همانطورى كه در ساير عبادات غير از روزه نيز حكم چنين است - البته اگر شخص غافل محض باشد [3] و در واقع از آنچه كه مى بايد امساك نمايد امساك نمود ، در اين صورت وجوب قضاى روزه بر او معلوم نيست [4] .
( مسأله 1355 ) : در روزه مستحبى و بلكه در مطلق مستحبات اعم از روزه و نماز و دعا و غير اينها همين كه شخص بداند كه انجام آن حرام نيست و از فتواى يكى از علماى شيعه و يا حديثى در استحباب آن مطلع شود در رجحان انجام آن فعل كفايت مىكند و همچنين است هرگاه قولى بر وجوب آن دلالت نمايد و يا مجتهدى بر عدم وجوب آن فتوى دهد ، و آنچه از مستحبات كه در كتب شيعه ذكر شده است [5] نيز همين حكم را دارد و با رعايت شرايط مذكور در

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : حتى اجمالا . محمد باقر شيرازى : اگر روزه را طبق متعارف و معمول بگيرد و مطابق رأى مقلد نيز واقع شود روزه او صحيح است .
[2] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : با عدم اعتقاد به وجوب اعتماد بر او .
[3] محمد كاظم طباطبائى : و يا ملتفت ، البته در صورتى كه قصد قربت از او فهميده شود .
[4] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى : در صورت اعتقاد به اينكه امساك از مفطرات از شخص محقق شده باشد .
[5] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : بايد قصد خصوصيت ورود =

429