نموده باشد .
( مسأله 1311 ) : در باقى نمازهاى آيات به غير از كسوف و خسوف اگر شخص به وقوع آنها علم حاصل كند بجا آوردن نماز آيات بر او واجب است بلكه احوط عدم ترك آن است خصوصا در مورد زلزله ، ليكن در نيت قضا بودن آنها اشكال است و قول به نيت ادا در هر صورت خالى از قوت نيست .
( مسأله 1312 ) : هرگاه هر يك از موجبات نماز آيات در وقت نماز يوميه واقع گردد بايد هر يك را كه وقت آن تنگ است مقدم داشت ولى اگر وقت هر دو تنگ باشد بايد نماز يوميه را مقدم بدارد و در صورتى كه وقت هر دو وسيع باشد مىتواند هر كدام را كه بخواهد مقدم بدارد و احوط مقدم داشتن نماز يوميه است .
( مسأله 1313 ) : اگر شخص در ركعت اول نماز آيات بعد از قرائت حمد به قصد " قل هو الله " ، " بسم الله الرحمن الرحيم " بگويد و به ركوع برود و ذكر ركوع را بگويد و از ركوع برخيزد و بعد " قل هو الله أحد " بگويد و به ركوع رود و پس از گفتن ذكر ركوع برخيزد و پس از آن " الله الصمد " بگويد و سپس به ركوع رفته و بعد از ذكر ركوع براى بار ديگر برخاسته و " لم يلد و لم يولد " را بگويد و به ركوع رفته و پس از برخاستن به سجده برود و در ركعت دوم نيز چنين كند جهت بجا آوردن نماز آيات كافى است [1] .
( مسأله 1314 ) : گفتن ذكر " سمع الله لمن حمده " بعد از ركوع پنجم در هر ركعت مستحب است و نيز گفتن تكبير بعد و پيش از هر ركوع مستحب مى باشد و اين احكام درباره نماز نمازهاى آيات جارى است .

[1] محمد باقر شيرازى : اولى بلكه احوط حساب ننمودن بسم الله الرحمن الرحيم است .

412