( مسأله 1315 ) : اگر شخص " سمع الله لمن حمده " را در نماز آيات سهوا بى جا گفت ، بايد بعد از نماز احتياطا سجده سهو را بجاى آورد ولى هرگاه از روى جهل اين ذكر را بى جا و به قصد استحباب بگويد ، بايد نمازش را احتياطا اعاده كند [1] ، و ليكن هرگاه يك آيه از سوره اى را كه قصد داشته آن را بخواند ، سهوا زيادتر خواند و يا اينكه آيه ديگرى را خواند اشكالى ندارد و در صورتى كه فراموش كند و آن را نخواند و به ركوع رود نمازش صحيح است و احتياطا دو سجده سهو نيز بايد بجا آورد .
( مسأله 1316 ) : اگر شخص سهوا نماز يوميه خود را به نماز آيات اقتدا كرد ، هرگاه هنوز به ركوع نرفته بفهمد بايد قصد فرادى كند و خودش قرائت را بخواند و اگر بعد از رسيدن به ركوع فهميد نمازش باطل است [2] .
( مسأله 1317 ) : هرگاه نماز خسوف و كسوف و زلزله و غيره بر ذمه شخص باشد و قصد كند كه نماز آيات مى خوانم قربة الى الله و آن را تعيين نكند ، به هر نيت كه نمازش را تمام كند اشكالى ندارد .
( مسأله 1318 ) : هرگاه ركوع نماز آيات سهوا كم يا زياد شود نماز باطل مىشود ولى اگر محلش باقى باشد هرگاه برگردد و ما بقى را بجا آورد اشكالى ندارد .

[1] محمد كاظم طباطبائى : ليكن واجب نيست . محمد باقر شيرازى : وجهى حتى براى استحباب اعاده هم به نظر نمى رسد .
[2] محمد باقر شيرازى : احتمال صحت نماز در حال ركوع و نيت فرادى نمودن وجود دارد .

413