( مسأله 1265 ) : مسافر در جائى كه مخير در قصر و اتمام است ، اگر اول به قصد قصر قربة الى الله مشغول شود و در ركعت سوم كه به ركوع رفت فهميد ، بايد عدول به نماز تمام نكند و نمازش را بر هم زند و آن را از سر بگيرد و اگر عدول كند و تمام كند و احتياطا [1] اعاده كند هم اشكالى ندارد [2] .
( مسأله 1266 ) : مسافر هرگاه در بين نماز قصر ، قصد اقامت ده روز كند بايد نمازش را چهار ركعتى سلام دهد .
( مسأله 1267 ) : در جائى كه شخص بايد نمازش را احتياطا به صورت قصر و اتمام بخواند ، اگر چند روز به جهت جهل يا نسيان نمازش را تمام خواند ، بعدا بايد فقط نمازهاى شكسته‌اش را قضا كند .
( مسأله 1268 ) : شخص كاسب هرگاه هفت ماه يا هشت ماه از سال را در سفر ، كسب يا پيله‌ورى مىكند و باقىمانده آن را در خانه‌اش بسر مى برد ، دائم السفر نيست ، و بايد نمازش را در سفر شكسته [3] بخواند .
( مسأله 1269 ) : هرگاه بطور مثال شخصى قصد توطن و هميشه ماندن در نجف اشرف را كرد و در اين ميان شش ماه به كربلا رفت و برگشت و شش ماه بعد را در نجف ماند ، به اتصالش اشكالى وارد نمى كند .
( مسأله 1270 ) : هرگاه شخص در خلال شبانه روز چهار فرسخ برود

[1] محمد كاظم طباطبائى : عدول بدون اعاده هم كافى مى باشد .
[2] محمد باقر شيرازى : بلكه بسيار نيكو است .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : در بعضى صور آن ( * 1 ) تأمل است بلكه حكم كثرت سفر بعيد نيست . ( * 1 ) محقق خراسانى : مثل آنكه در اين چند ماه تصميم به رفت آمد مكرر براى تجارت داشته باشد .

399