او را به مقدار مسافت مى برد بايد نمازش را شكسته بخواند و اگر نداند كه به مقدار مسافت مى رود يا در رفتن مسافت شك داشته باشد ، نمازش را تمام بخواند و بر او واجب نيست كه از متبوع خود سؤال كند [1] و بر متبوع نيز واجب نيست [2] كه مسافت را به او اعلام كند .
( مسأله 1263 ) : مكارى و ملاح و قاصد و مانند اينها ، اگر سه [3] سفر پشت سر هم بكنند كه در خلال آن در وطن يا در غير وطن ده روز به قصد اقامت [4] نمانند بايد نمازشان را تمام بخوانند [5] و مراد از سفر اين است كه از وطنش مثلا برود به اصفهان و بعد برود به كرمان و بعد برود به خراسان و بعد به وطنش برگردد كه اينها همه يك سفر است .
( مسأله 1264 ) : شخص مىتواند دو وطن براى خود قرار دهد به اين صورت كه قصدش اين باشد كه بطور مثال مادام العمر شش ماه در كربلا بماند و شش ماه در نجف ، و هر جا كه شش ماه ماند وطنش محسوب مىشود اما اگر قطع وطن كند ، مثل آنكه قصد كند كه ديگر در كربلا نماند مگر اتفاقا به زيارت بيايد و در نجف مى ماند ، اگر در كربلا ملكى دارد هر وقت كه به كربلا مى آيد احتياطا [6] نمازش را جمع كند .

[1] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : وجوب سؤال خالى از قوت نيست .
[2] محمد باقر شيرازى : قول به عدم وجب اعلام خصوصا در صورت سؤال ، بسيار مشكل است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه ملاك صدق دائم السفر شغل سفر است عرفا هر چند كه در سفر اول حاصل شود .
[4] محقق خراسانى : بلكه مطلقا .
[5] محقق خراسانى : در سفر دوم و بلكه در سفر اول احتياطا جمع نمايد .
[6] محمد كاظم طباطبائى : ليكن اقوى كفايت قصر است .

398