( مسأله 1252 ) : مراد از وطن جايى است كه شخص آنجا قرار گرفته باشد به قصد هميشه ماندن و در آن به مقدارى بماند كه عرفا صدق وطن او بكند و شش ماه ماندن شرط نيست اگر چه احوط [1] است و ملك داشتن و متحد بودن محل اقامت با وطن نيز شرط نيست .
( مسأله 1253 ) : هرگاه شخص اعراض از وطن كند و برود ، زمانى كه به آن محل مراجعت مىكند ، اگر ملكى در آن محل ندارد نمازش را شكسته بخواند و اگر ملكى دارد احوط [2] جمع است و نيز اگر شخص در جايى ملكى دارد و قصد توطن و هميشه ماندن در آن را نداشته و ندارد نمازش را شكسته بخواند و احوط [3] جمع است .
( مسأله 1254 ) : هرگاه مسافر علم به ده روز ماندن در يك شهر را داشته باشد و يا قصد ماندن ده روز بكند كه از ترخص هم بيرون نرود و در اقامت خود در ظن و شك هم نباشد بايد نماز را تمام بخواند و اگر يك نماز تمام خواند و بعد طورى شد كه بايد برود ، بايد تا زمانى كه در آن محل است نماز را تمام بخواند و هر وقت به سفر رفت شكسته بخواند .
( مسأله 1255 ) : شهرهاى كاظمين و بغداد دو شهر هستند [4] و

[1] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط و احتياط بعدى واجب نيست .
[3] محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .
[4] محمد باقر شيرازى : در زمان سابق دو شهر بودند اما در حال حاضر به هم متصل شده اند و اطلاق حكم يك شهر يا دهكده به دو شهر و يا دو دهكده اى كه به هم متصل شوند بر اساس عرف است و اگر اطلاق يك شهر بودن مشكوك باشد استصحاب جارى مىشود و اگر شبهه موضوعى و يا مفهومى باشد رعايت احتياط لازم است .

395