( مسأله 1239 ) : اگر كسى در نظر داشته باشد كه در دهات و مزارع مدت مديدى بماند مثل چهار ماه و پنج ماه و امثال آن ، و در هيچ يك اراده ماندن ده روز نداشته باشد و فاصله مجموع آنها به مقدار هشت فرسخ نباشد ، بايد نماز را تمام بخواند و احوط [1] اضافه نمودن قصر بر آن است .
( مسأله 1240 ) : داشتن بيشتر از دو وطن در يك زمان مشكل است و هر گاه شخص از وطن خود هجرت كند و ديگر قصد ماندن در آنجا را نداشته باشد و در آنجا ملكى داشته باشد هنگام بازگشت به آن مكان ، احتياطا [2] نمازش را جمع كند مگر آنكه قصد اقامت بنمايد .
( مسأله 1241 ) : اگر شخص بدون قصد مسافت ، به دنبال فرارى رفت بايد تا هر جاى كه قصدش مسافت تا آن مكان است ، نماز را تمام بخواند و وقتى كه از آنجا روانه شد ، نمازش را شكسته بخواند و در مراجعت ، گذشتن از حد ترخص هم شرط نيست .
( مسأله 1242 ) : مسافر بايد قصد طى هشت فرسخ متصل ، يا چهار فرسخ رفتن و چهار فرسخ برگشتن در طول يك روز [3] يا در يك شب به صورتى كه شبى فاصله نشود ، را در سفر خود داشته باشد و هر گاه در بين چهار فرسخ ، يك شب فاصله شود احتياط [4] در جمع بين قصر و اتمام است مگر آنكه قصد

[1] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود . محقق خراسانى : ترك اين احتياط اشكالى ندارد .
[2] محمد كاظم طباطبائى : ليكن اقوى قصر است .
[3] محقق خراسانى بنا بر احتياط اگر چه اقوى به قصد مراجعت قبل از ده روز است .
[4] محمد كاظم طباطبائى : و اقوى قصر است .

392