چهار ركعتى را تمام كرده باشد بايد تا در آنجا هست نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1238 ) : بيرون نرفتن [1] از حد ترخص در اقامت شرط نيست [2] و اين معنى نسبت به ملحقات ولايت ، از باغات و مزارع و امثال آنها نيز منافى اقامت نيست ، بلكه ظاهر آن است كه هرگاه از محل اقامت خود به مقدار كمتر از مسافت [3] ، بيرون رود ضررى به اقامت او نمى رساند [4] ، و شخص بايد نماز را در هر يك از رفتن و برگشتن و محل اقامت خود به صورت تمام بخواند البته در صورتى كه اراده اقامت ده روز در محل اقامت ، بعد از برگشتن داشته باشد و يا از حال سفر در محل اقامت خود غافل باشد و يا آنكه در سفر نمودن و ماندن ، مردد باشد ، ليكن در غير صورت اراده اقامت ده روز بعد از برگشتن ، احوط [5] اضافه نمودن قصر بعد از اتمام است چنانچه احوط نيز آن است كه پيش از تمام شدن مدت اقامت آن سفر را انجام ندهد .

[1] محمد كاظم طباطبائى : و عزم بر بيرون نرفتن در حين اراده اقامه ، اگر چه رعايت اين حالت احوط مى باشد .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : احوط آن است كه تصميم بر بيرون نرفتن از حد ترخص و بلكه حدود شهر داشته باشد .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اين فاصله تا جايى است كه از آنجا قصد برگشتن به محل اقامت خود را دارد .
[4] محمد باقر شيرازى : اگر در زمان كمى مانند يكى دو ساعت باشد و اگر نه مشكل است .
[5] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : به مجرد بيرون رفتن از حد ترخص و در صورتى كه بعد از بازگشت قصد اقامت نكند ، اين احتياط ترك نشود . محقق خراسانى : مراعات اين احتياط لازم نيست .

391