( مسأله 1234 ) : اگر شخص در محل وجوب نماز قصر ، نماز را با علم به آنكه قصر واجب است تمام نمايد نمازش فاسد است و در اين صورت واجب است آن را اعاده نمايد البته اگر وقت باقى باشد و اگر وقت گذشته باشد بايد قضا كند .
( مسأله 1235 ) : اگر شخص به واجب بودن نماز قصر ، جاهل بود و نماز را تمام خواند ، قضا و اعاده ندارد ، چه در فهميدن مسأله تقصير كرده باشد و چه نكرده باشد و اين در وقتى است كه جاهل به اصل حكم قصر و اتمام باشد .
( مسأله 1236 ) : هرگاه شخص جاهل به اصل حكم قصر و اتمام نباشد و بلكه جاهل به محل اعتبار آن نباشد مثل اينكه نداند سفر به چه مقدار است و منظور از سفر چيست ، و يا جاهل به ساير احكام قصر باشد و يا جاهل به واجب بودن تمام خواندن نماز باشد و در محلى [1] كه بايد نماز را تمام كند ، آن را شكسته بخواند ، در اين صورت نمازش باطل است ولى اگر واجب بودن قصر [2] را فراموش كرده باشد و نماز را تمام بخواند ، اگر در وقت بخاطرش بيايد بايد اعاده كند و اگر وقت بيرون رفته باشد قضا ندارد .
( مسأله 1237 ) : اگر شخص قصد ماندن ده روز در محلى را بنمايد ، بايد نماز را تمام كند چه در صحرا باشد و چه در آبادى ، و چه در شهر باشد و چه در روستا ، و ليكن اگر قصد او از ماندن برگشت ، در صورتى كه كه يك نماز چهار ركعتى را تمام نكرده باشد بايد نماز را قصر بجا آورد ولى ، اگر يك نماز

[1] محمد كاظم طباطبائى : اقوى عدم وجوب اعاده است بر مقيمى كه جهلا نماز قصر بجا آورده باشد .
[2] محمد كاظم طباطبائى : يا مسافر بودن را فراموش كرده باشد .

390