و در سفر اول [1] بايد نماز را شكسته بخواند ، اين حكم يا با قصد ماندن ده روز چه در وطن [2] و چه در غير وطن مقطع مىشود و يا اگر شخص ده روز بدون نيت در وطن [3] بماند .
( مسأله 1225 ) : ماندن ده روز در يك مكان بعد از ترديد در حركت در بين مدت سى روز ، در حكم قصد اقامت ده روز مى باشد [4] .
( مسأله 1226 ) : اگر براى كسى عملى روى دهد كه بدون قصد آنكه سفر خود را عمل خود قرار دهد ، پى در پى سفر كند ، اين امر باعث تمام خواندن نماز در هنگام سفر نمى شود ، و چنين شخصى هرگاه ده روز بدون قصد در محلى ماند هر چند كه به جهت ندانستن حكم مسأله نماز را تمام خواند ، وجوب قصر نماز از او ساقط نمى شود .
6 - آنكه سفر او سفر حرام نباشد مثل فرار كردن از جهاد و گريختن غلام و همچنين هدف سفر نيز نبايد حرام باشد مثل سفر براى ضرر رساندن به مسلمين و مؤمنين و دزديدن مال ايشان ، و سفر به منظور اعانت ظالم در ظلم او ، نيز از اين قبيل است .
( مسأله 1227 ) : معاصيى كه به اتفاق در سفر واقع مى شوند مانند غيبت كردن مضر سفر نيست و باعث تمام خواندن نماز نمى شود و همچنين است سفرى كه منافى با واجبى از واجبات باشد مثل تحصيل علم واجبى كه در سفر

[1] محمد باقر شيرازى : حكم سفر اول نيز قبلا بيان شد .
[2] محمد كاظم طباطبائى : بلكه در غير وطن نيز اين حكم بنا بر اقوى جارى است .
[3] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : بلكه در غير وطن نيز بنابر اقوى چنين است اگر چه در اين صورت احوط جمع است .
[4] محقق خراسانى : حكم اين مسأله در مسايل قبل بيان گرديد .

387