قصد اقامت و مانند آن از اسباب تمام بودن نماز را به همراه داشته باشد و يا در طول سفر عيال او همراه وى باشند .
5 - اينكه شخص از افراد خانه بدوش نباشد مانند كسانى كه در جميع اوقات در بيابانها بسر مى برند از قبيل اعراب باديه نشين و بعضى از ايلات ، و يا آنكه سفر آنها سفر عمل و شغل نباشد كه به اسامى خاصى مثل مكارى و ساربان و هيزم كش و قاصد و ناخدا ناميده شده و يا تاجر صاحب صنعتى كه به منظور تجارت و صنعت [1] خود در گردش باشد و يا امثال آنها .
( مسأله 1223 ) : اگر صاحب اعمال مذكور در مسأله قبل در غير عمل خود سفر كند مثل آنكه مكارى به زيارت و يا به سفر حج برود ، بايد نماز خود را شكسته بخواند [2] و همچنين هرگاه حركت او در سفر زياد شود به حدى كه از عادت بيرون رود ، نيز بايد نماز خود را قصر كند و احوط بجا آوردن نماز تمام بعد از قصر آن است .
( مسأله 1224 ) : كسى كه براى انجام كار به سفر مى رود ، در صورتى كه سفر را به عنوان شغل انتخاب كند ، تمام خواندن نماز در سفر سوم بر او واجب است و در سفر دوم [3] نيز تمام نمايد گر چه احوط جمع ميان قصر و اتمام است

[1] محمد باقر شيرازى : حكم سفر اول نيز قبلا بيان شد .
[2] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط و اولى جمع است .
[3] محقق خراسانى : بلكه اين حكم در مورد سفر اول نيز صادق است . محمد كاظم طباطبائى : ملاك در سفر صدق عملى آنست پس اگر در اثناى سفر اول هم اين وضعيت حاصل شود كافى است و بايد تمام بخواند ( * 1 ) . ( * 1 ) محمد باقر شيرازى : با اين وجود احتياط را مراعات نمايد .

386