( مسأله 1205 ) : هرگاه مأموم نماز مغربش را به نماز عشاى امام اقتدا كرد و در حال قيام شك بين سه و چهار كرد اگر بايستد تا امام از سجده برخاسته و اين ركعت را با جماعت تمام كند و نه به صورت فرادى ، اشكالى ندارد ، و همچنين اگر در غير از قيام نيز شك بين سه و چهار كند ، و تا تعيين تكليف متابعت كند ، باز هم اشكالى ندارد .
( مسأله 1206 ) : اگر مأموم پيش از امام سهوا به سجده رفت و زمانى كه ملتفت شد به جهت متابعت ، سر از سجده برداشت كه امام به او برسد يا آنكه سر از سجده برداشت و اندكى خم شد كه متابعت كند و هنگامى كه امام به او برسد برگردد ، اشكالى ندارد .
( مسأله 1207 ) : اگر مأموم در بين نماز فهميد كه ما بين او و امام و يا مأمومين حايلى وجود دارد ، بايد قصد فرادى كند و نمازش را تمام كند و احتياطا [1] آن را اعاده كند .
( مسأله 1208 ) : هرگاه در صف جماعت اعضاى مأمومين بر روى فرش و يا لباس يكديگر قرار بگيرد اشكالى ندارد زيرا كه علم به رضاى مسلمين وجود دارد .
( مسأله 1209 ) : در نماز جماعتى كه اذان و اقامه ساقط است اگر كسى اجير باشد بايد بگويد [2] .

[1] محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط در صورتى كه بعد از فهم وجود حايل قرائت را ترك كرده و يا ركنى را به جهت متابعت زياد كرده باشد ، ترك نشود .
[2] ميرزاى شيرازى : معلوم ( * 1 ) نيست بلكه نگويد . ( * 1 ) محقق خراسانى : بلكه بايد بخواند مگر با علم به رضاى موجر .

379