نماز را با جماعت تمام كند و احتياطا آن را اعاده كند [1] .
( مسأله 1201 ) : هرگاه مأموم به خيال تكبير ركوع امام ، به ركوع رفت و بعد فهميد كه تكبيرة الإحرام امام بوده ، بايد برگردد و نمازش را از سر گيرد [2] .
( مسأله 1202 ) : اگر بطور مثال امام صلوات تشهد را دوباره خواند ، مأموم هم بايد به قصد قربت دوباره بخواند .
( مسأله 1203 ) : هرگاه شخص سهوا پيش از امام ( السلام علينا ) را گفت ، قصد فرادى كند و نماز را تمام كند و اگر ( السلام عليكم ) را احتياطا به قصد خروج بگويد اشكالى ندارد [3] .
( مسأله 1204 ) : اگر مأموم تسبيحات اربعه يا ذكر ركوع يا سجود را سه مرتبه پيش از امام ، عمدا هم بگويد اشكالى ندارد [4] .

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : يا قصد انفراد كند .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اگر تكبيرة الاحرام مأموم پيش از امام واقع نشده باشد حكم اين مسأله از جمله صور تقدم سهوى مأموم بر امام ركوع است و حكم آن گذشت .
[3] محمد باقر شيرازى : بلكه اولى و احوط است .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : فرقى ميان آنها و ساير اقوال نيست و گذشت كه احوط در اقسام واجب آنها متابعت است ، بلى به قصد قربت مطلق ( * 1 ) خواندن آنها اشكالى ندارد و همچنين در اذكار مستحبى كه مورد بحث ما نيز همين است و شايد مراد از عبارت نيز همين ذكر مستحبى است . محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه متابعت در اقوال حتى در اقوال واجب از آنها نيز لازم نيست . ( * 1 ) محقق خراسانى : بلكه با اين قصد هم احتمال متابعت در اذكار واجب مى رود زيرا كه آنچه مقدم مىشود ، واجب مى باشد .

378