( مسأله 1210 ) : اگر شخص مأموم و يا منفرد در نماز آيات بعد از ركوع اول سهوا به سجده رفت ، نمازش باطل است [1] .
( مسأله 1211 ) : فاصله افتادن ميان مأمومين به وسيله كسانى كه مى دانند نمازشان درست نيست ( مثلا بى وضو نماز مى خوانند ) موجب بطلان نماز مأمومين مى گردد ، اما اگر اعمالى را انجام مى دهند كه ميان علماء اختلافى است مثل آنكه " با محمول نجس نماز مى توان خواند " و يا " غساله را پاك بدانند " ، نماز مأمومين صحيح است [2] .
( مسأله 1212 ) هرگاه مأموم در صف جماعت جمعى را فرادى ببيند به قسمى كه بين او وصف جماعت هستند و نمى داند كه در اول نماز فرادى بوده اند و يا بعد شده اند ، او نيز بايد قصد فرادى كند .
( مسأله 1213 ) : اگر مأموم زمانى كه به ركوع رفت فهميد كه امام به قنوت بى جا مشغول است ، بايد برگردد و متابعت كند ولى قنوت نخواند تا امام به ركوع رود و بعد او هم به ركوع برود ، و نيز اگر مأموم ايستاد و فهميد كه امام به تشهد بى جا مشغول است ، بايد بنشيند و متابعت كند ، اما تشهد را نخواند و امام

[1] : ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : در صورتى كه قبل از اتمام دو سجده متذكر شد ، احوط بجا آوردن ركوع و اتمام نماز و اعاده آن است . محمد كاظم طباطبائى : ليكن اگر داخل در سجده دوم نشده باشد احوط انجام بقيه ركوعها و اتمام و اعاده نماز است .
[2] ميرزاى شيرازى : صحت نماز در بعضى صور مورد اشكال است . محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : مگر اينكه مفصول با فاصل در علم قطعى وجدانى در مسأله اختلاف نظر داشته باشند و ظن اجتهادى با اين حكم در مورد اختلاف نظر مأمومين با امام در مسايل خلافيه غير از مسايل مربوط به قرائت ، نيز صادق است .

380