احوط اعاده آن نماز است .
( مسأله 1196 ) : هرگاه مأموم سهوا پيش از امام سلام واجب نماز را داد و بعد فهميد كه تشهد را هم از امام جلو افتاده ، احوط آن است كه تشهد را از سر بگيرد [1] و سلام بدهد و بعد از امام دو سجده سهو به قصد قربت بجا آورد و اگر آنها را ترك كند به نمازش اشكالى وارد نمى شود .
( مسأله 1197 ) : هرگاه مأموم در قنوت قصد فرادى كرد احتياطا حمد و سوره را خودش به قصد قربت نه به قصد جزئيت ، بخواند [2] .
( مسأله 1198 ) : زمانى كه امام جماعت در توحيد ( كفوا أحد ) مى گويد مستحب نيست كه مأموم ( كذلك الله ربي ) بگويد و اگر هم گمان مى كرد كه گفتنش مستحب است و گفت ، اشكالى ندارد .
( مسأله 1199 ) : اگر مأموم در بين تشهد فهميد كه از امام جلو افتاده ، هرگاه در بين كلمه است بايد آن كلمه را قربة الى الله تمام كند و احتياطا [3] آنچه را كه جلو افتاده است از سر بگيرد .
( مسأله 1200 ) : هرگاه مأموم افراد پيش روى خود و يا پهلوى خود را مهياى تكبير يا در تكبير مستحبى ديد و تكبير گفت ، و بعد ايشان از آن حالت بيرون رفتند ، در اين صورت بايد يا عدول به نماز مستحبى نمايد و نماز را قطع كند و دوباره تكبير بگويد البته اگر نماز قضاى يقينى نداشته باشد [4] ، و يا همان

[1] محمد كاظم طباطبائى : از سر گرفتن واجب نيست چنانچه محتمل در متن نيز چنين است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : ليكن واجب نيست .
[3] محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه متابعت در اقوال واجب نيست .
[4] محمد كاظم طباطبائى : بلكه مطلقا .

377