( مسأله 1190 ) : امام جماعت مىتواند يك نماز را مكررا [1] براى كسانى كه نماز نخوانده اند امامت كند و براى ديگران كه نماز خود را خوانده اند و مى خواهند نماز خود را مستحبا اعاده و يا قضا نمايند ، نيز اشكالى ندارد .
( مسأله 1191 ) : اگر مأموم بفهمد كه امام جايى از قرائت را غلط گفت احتياطا قصد فرادى كند و قرائت را احتياطا از سر گيرد [2] .
( مسأله 1192 ) : هرگاه شخصى را عادل بدانند اما مسأله دانستن و تقليد او را نمى دانند يا آنكه نمى دانند چند مرتبه تسبيحات اربعه را مى خواند ، اگر اقتدا كنند اشكالى ندارد .
( مسأله 1193 ) : هرگاه شخص نماز واجب را سهوا به نماز مستحبى امام اقتدا كرد اگر در بين نماز ملتفت شد ، قصد فرادى كند و اگر به ركوع نرفته ، قرائت را بخواند و نماز را تمام كند و احتياطا اعاده كند و اگر به ركوع رسيده ، و فهميد نمازش باطل است [3] .
( مسأله 1194 ) : هرگاه هنگاميكه مأموم به منظور قيام بر مى خيزد امام بعض قرائت را خوانده باشد ، اشكالى ندارد .
( مسأله 1195 ) : هرگاه مأموم اقتدا كرد و به ركوع رفت و تا به ركوع رسيد امام شروع به راست شدن نموده بود [4] ، آن نماز را به جماعت تمام كند و

[1] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : بيش از يك مرتبه محل تأمل است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : ليكن از سر گرفتن نماز واجب نيست .
[3] محمد كاظم طباطبائى : مگر خود او قرائت كرده باشد . محمد باقر شيرازى : حكم به بطلان مطلق مشكل است .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : به اين صورت كه امام و مأموم در جزئى از زمان در ركوع نبوده اند .

376