از هر يك از اين طرق به عدالت او مظنه [1] يا علم حاصل كند مىتواند به او اقتدا كند .
( مسأله 1168 ) : اگر شخص اقتدا به امام حاضرى كرد كه او را عادل مى دانست و بعد معلوم شد كه كسى كه منظورش بوده ، نيست در صورتى كه اين امام نيز عادل باشد نمازش صحيح است [2] ولى اگر شخص معينى را به اسم اقتدا كرد به گمان آنكه حاضر است ، و بعد معلوم شد كه غير اوست ، در اين صورت ، اگر چه او را هم عادل بداند نمازش باطل است .
( مسأله 1169 ) : اگر در بين نماز عذرى براى امام بوجود آيد ، مأموم بنا بر اقوى مىتواند نمازش را عدول به امام ديگرى [3] بنمايد .
( مسأله 1170 ) جايز است مأموم در حال اختيار عدول به فرادى كند اگر چه در ابتدا قصدش اين باشد كه در دو ركعت آخر عدول به فرادى كند ( به طور مثال در نماز مسافر ) .
( مسأله 1171 ) : متابعت در اقوال واجب نيست مگر آنكه مأموم صداى امام را بشنود [4] كه احتياط در اين صورت متابعت كردن است و اما اگر سهوا

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : در اكتفاى بر مظنه بدون حصول وثوق ( * 1 ) اشكال است .
[2] محقق خراسانى : و احوط اعاده نماز است .
[3] محمد باقر شيرازى : مىتواند به امام ديگرى از خود مأمومين عدول كند اما عدول به امام ديگرى محل تأمل است ، اگر چه صحت آن احتمال قوى دارد .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : اختصاص به شنيدن ندارد بلكه = ( * 1 ) محقق خراسانى : بلكه با وثوق نيز مشكل است مگر آنكه علم حاصل شود .

371