يك وجب متعارف بلندتر از جاى مأموم نباشد و اما شيب تدريجى اشكال ندارد ، و نيز بلندتر بودن جاى مأمومين از جاى امام اشكالى ندارد .
( مسأله 1163 ) : اقامه جماعت در صورت دور بودن مأموم و يا مأمومين از امام به مقدارى كه دورى بسيار باشد ، جايز نيست ليكن احوط [1] اين است كه از جاى ايستادن امام تا جاى سجده مأموم تخمينا بيشتر از يك ذراع فاصله نباشد و همچنين است بين صفوف مأمومين ، و اگر در بين نماز فاصله‌اى بيشتر از مقدار مذكور حاصل شود بايد بنا بر احتياط قصد فرادى كنند .
( مسأله 1164 ) : وقتى كه فرد قصد فرادى كرد ديگر نمى تواند عدول به جماعت نمايد .
( مسأله 1165 ) : جايز نيست كه مأموم جلوتر از امام بايستد بلكه در هر حالت بايد مأموم عقب تر از امام باشد حتى در سجده .
( مسأله 1166 ) : اگر شخص در نماز جماعت قصد اقتدا نكند و حمد و سوره را نخواند و يا سكوتش طولانى شود نمازش باطل است اگر چه شرط آن نماز هم به جماعت خوانده شدن نباشد مثل نماز يوميه .
( مسأله 1167 ) : اگر شخص علم حاصل كند كه امام حالى دارد كه گناه كبيره را انجام نمى دهد و اصرار بر صغيره نيز ندارد و يا به حسن ظاهرش مظنه حاصل كند كه حالتى در اوست كه مانع از ارتكاب گناه كبيره مىشود و بى اعتنائى در دين نيز ندارد يا آنكه دو نفر عادل به حال او خبر دهند و شخص از اخبار آنها مظنه حاصل كند يا جمعى معتبر در دين ، به او اقتدا كنند و شخص

[1] محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط ترك نشود .

370