ركوع امام مى رسد و نرسيد ، در اين صورت بايد خود را در سجده به امام برساند اگر چه در سجده دوم باشد و همچنين اگر در ركعت اول و در حال قيام امام تكبير بگويد و به ركوع نرسد احوط [1] در اين صورت قصد فرادى و يا اعاده بعد از اتمام نماز است .
( مسأله 1146 ) : اگر مأموم پيش از امام سهوا واجب را گفت ، احوط [2] اين است كه بعد از اتمام نماز امام ، سلام را دوباره بگويد و دو سجده سهو قربة الى الله بجا آورد و اگر عمدا و بى قصد انفراد سالم واجب را گفت احتياط [3] نماز را اعاده كند .
( مسأله 1147 ) : شخصى كه نماز قضاى يقينى [4] بر ذمه داشته باشد بايد بنا بر احتياط نماز مستحبى را ترك كند و اگر در نماز واجب باشد و بخواهد عدول به نماز مستحبى كند كه در ركعت جماعت نمايد ، بنا بر احتياط [5] نمى تواند اين عمل را انجام دهد ، ولى مىتواند عدول به نماز قضا نمايد [6] تا زود درك جماعت كند .

[1] محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط و احتياط بعد واجب نيست .
[3] محقق خراسانى : ترك اين احتياط اشكالى ندارد .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : با وجود آنكه نماز قضاى بر ذمه دارد مىتواند مطلقا ( * 1 ) نماز مستحبى را بخواند .
[5] محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز عدول است .
[6] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : در عدول به قضاى در غير صورت فراموشى اشكال است . ( * 1 ) محقق خراسانى : و ليكن رجاء .

366