نداشته باشند و اگر سابقين مشغول تكبيرات مستحبه و يا مشغول نيت كردن باشند چنانچه در آن وقت دستهاى خود را بالا ببرند [1] ، نيت كردن لاحقين اشكالى ندارد .
( مسأله 1143 ) : هرگاه مأموم در نماز جهريه به هيچ وجه صداى قرائت امام را در قرائت نشنود ، مىتواند قرائت خود را به قصد قربت مطلقه و نه به قصد جزئيت بخواند و اگر قبل از تمام شدن قرائت ، امام به ركوع رفت او نيز بايد به ركوع برود و اگر اين عمل را فراموش كرد مىتواند هر كجا كه بخاطرش آمد هر چه را كه مى رسد بخواند و اگر در بين خواندن در يك جا صداى امام را بشنود و به خواندن خود ادامه دهد اشكالى ندارد [2] ولى اگر صداى امام را مى شنود بايد گوش كند و اگر نماز اخفاتى باشد ذكر بگويد و اولى سبحان الله گفتن است و خواندن قرائت در اين صورت مكروه است .
( مسأله 1144 ) : هرگاه شخص فريضه‌اى را فرادى خواند مىتواند باز مستحبا به جماعت اقتدا كند به شرط آنكه قضاى يقينى [3] بر ذمه نداشته باشد .
( مسأله 1145 ) : هرگاه در غير ركعت اول مأموم گمان مى كرد كه به

[1] محمد كاظم طباطبائى : مطلق آماده بودن كافى است . محمد باقر شيرازى : اقرب آن است كه مأمومين با هم تكبير بگويند و اين مطلب نيز ممكن است و اگر نتوانند احوط تأخر است ، و اكتفا به آماده بودن نيز قوى مى باشد .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : احوط آن است كه به محض شنيدن مقدارى از صداى امام قرائت را به طور كلى ترك كند .
[3] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : بلكه مطلقا مىتواند چنان كه گذشت .

365