ظن [1] به عدالت امام حاصل شود نيز مى توان به اخبار آنها اكتفا نمود .
( مسأله 1139 ) : هرگاه براى امام مسأله‌اى روى دهد كه بايد بعد از نماز ، آن را اعاده كند براى مأمومين باكى نيست و نيازى به اعاده نمازشان نيست و از طرفى هم اعلام كردن امام نيز لازم نيست .
( مسأله 1140 ) : هرگاه امام به ركوع رفت و مأموم در تسبيحات اربعه باشد ، بنابر احتياط [2] بيشتر از يك مرتبه را بايد به مقدارى كه به ركوع امام برسد بخواند [3] .
( مسأله 1141 ) : هرگاه مأموم در ركعت سوم يا چهارم ، تسبيحات اربعه را فراموش كرد و وقتى بخاطرش آمد كه امام به ركوع رفته ، اگر مىتواند يك مرتبه بخواند و به ركوع امام برسد بايد آن يك مرتبه را بخواند ، و اگر نمى رسد بايد يا قصد فرادى كند و يا يك مرتبه بخواند و به ركوع رود و در سجده به امام برسد و احتياطا نمازش را اعاده كند و يا اينكه تسبيحات را بخواند و متابعت كند و بعدا احتياطا نماز را اعاده كند .
( مسأله 1142 ) : كسانى كه در نماز جماعت شركت نموده اند بايد به ترتيب تكبير بگويند خواه در صف اول باشند و خواه در غير آن ، به صورتى كه احتياطا دور از امام قرار نگرفته و يا بيشتر از مقدار يك زرع [4] با امام فاصله

[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : در اين صورت احوط اعتبار اطمينان و وثوق است و احتمال دارد مراد از عبارت نيز همين باشد .
[2] محمد كاظم طباطبائى : گذشت كه بيشتر از يك مرتبه مطلقا واجب نيست .
[3] محمد باقر شيرازى : و اگر نرسد صحت مسأله مشكل است همانگونه كه گذشت .
[4] محمد باقر شيرازى : احتياط در يك ذراع خوب است .

364