( مسأله 1121 ) : اگر مأموم قرائت را فراموش نمايد و وقتى متذكر شود كه امام داخل در ركوع شده باشد ، و يا داخل نشده باشد و ليكن خواندن حمد منافى متابعت باشد ، قرائت حمد از او ساقط است ، و مشروع بودن خواندن بعض حمد ثابت نيست [1] .
مسأله 1122 ) : هر گاه شخص نماز قضاى يقينى بر ذمه نداشته باشد و بخواهد آن را احتياطا به جماعت بجا آورد مىتواند آن را مأموما بجا آورد اما در اين صورت احوط [2] ترك امامت مى باشد .
( مسأله 1123 ) : اگر بعد از فراغ از نماز ، فاسق بودن يا كافر بودن و يا بى طهارت بودن و يا نيت نداشتن امام معلوم شود ، نماز مأموم باطل نيست و اگر در بين نماز معلوم شود بايد به فرادى عدول كرده و نماز خود را تمام كند .
( مسأله 1124 ) : هر گاه بر طبق وظيفه ، مأموم بايد تسبيحات اربعه را سه مرتبه بخواند و امام يك مرتبه بخواند ، بايد به آن امام اقتدا نكند [3] ولى اگر امام سه مرتبه قربة الى الله بخواند اگر چه يك مرتبه را واجب بداند ، هرگاه به او اقتدا كنند اشكالى ندارد .
( مسأله 1125 ) : اگر مأموم در ركعت چهارم بفهمد كه در ركعت سوم ،

[1] محمد باقر شيرازى : ليكن از مفهوم بعضى از روايات و قاعده ميسور مى توان مشروع بودن آن را استفاده نمود .
[2] محمد كاظم طباطبائى : يعنى احوط ترك اقتداء ديگران بوده اگر چه اقوى جواز اين عمل مى باشد . محمد باقر شيرازى : بلكه اقوى است .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : بنا بر احوط و اولى .

360