هر چند لازم نيست ، و جايز است كه مأموم در حال حركت مشغول ذكر باشد و ليكن احوط [1] آن است كه در حال ذكر حركت نكند .
( مسأله 1119 ) : اگر مأموم در اول نماز حاضر نبود و بعد از داخل شدن امام ، در نماز حاضر شد ، پس در هر ركعت كه به امام ملحق شده است بايد آن را ابتداى نماز خود قرار دهد و ما بقى را بعد از آنكه امام سلام گفت تمام كند .
( مسأله 1120 ) : اگر دو ركعت اول مأموم با دو ركعت آخر امام مقارن باشد واجب است كه مأموم در دو ركعت اول قرائت را بخواند و اگر نتواند حمد و سوره را بخواند به حمد اكتفا نمايد و اگر خواندن حمد نيز منافى با متابعت باشد به صورتى كه اگر حمد را بخواند متابعت از ميان برود ، و هر گاه بطور مثال ركوع امام را درك نكند ، بايد آن را تمام نموده و متابعت از امام نمايد و ليكن در اين صورت احوط [2] اعاده آن نماز بعد از تمام كردن آن است .

= محمد كاظم طباطبائى : به شرط آنكه به جز دورى مانعى از اقتداء مثل حايل و بلندى نباشد . و اما دورى در اينجا مادامى كه صدق عرفى اقتدا به جماعت محفوظ باشد ، اشكالى ندارد .
[1] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : اين احتياط ترك نشود .
[2] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط ترك نشود ( * 1 ) به صورتى كه حمد را تمام كند و در سجده به امام ملحق شود و نماز را نيز اعاده نمايد . و يا اينكه نيت فرادى نمايد و حمد را تمام كند كه در اين صورت اعاده نماز لازم نيست . محمد كاظم طباطبائى : اقوى كفايت اتمام حمد و ملحق شدن در سجده است بدون اعاده نماز و در فرض بعد نيز چنين است . ( * 1 ) محقق خراسانى : ترك اين احتياط اشكالى ندارد .

359