او را عادل بداند [1] و چه نداند ، نمازش باطل است .
( مسأله 1109 ) : اگر مأموم به امام حاضر اقتدا نمود و مى دانست كه شخص خاصى است و بعد معلوم شود كه شخص ديگرى بوده است در اين صورت احوط [2] ، اعاده نماز است .
( مسأله 1110 ) : در نماز جماعت مأموم نبايد جلوتر از امام بايستد [3] ولى جايز است در كنار يكديگر بايستند ، چه مأموم مرد باشد و چه زن [4] ، چه طفل باشد و چه بزرگ .
( مسأله 1111 ) : موافق بودن نماز امام با مأموم در هيئت و كيفيت شرط است ، پس اقتدا كردن نماز يوميه به نماز ميت يا نماز عيدين و يا نماز آيات جايز نيست و همچنين است در اقتدا كردن نماز ميت يا نماز عيدين يا نماز آيات به نماز يوميه .
( مسأله 1113 ) : موافق بودن عدد ركعات ما بين نماز امام و مأموم ،

[1] محمد باقر شيرازى : در صورت عادل بودن امام و بلكه بطور كلى ، بطلان نماز محل اشكال است زيرا كه عدم عدالت بدتر از كشف كفر و فسق نيست در عين حال رعايت احتياط اولى و احسن است .
[2] محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : ليكن در اين فرض اگر شخص را عادل بداند اقوى عدم وجوب مى باشد .
[3] شيخ انصارى : و بلكه مؤخر باشد هر چند به مقدار كمى .
[4] شيخ انصارى - محمد باقر شيرازى : گشت كه احوط تأخر زن از مرد به تمام بدن مى باشد . محمد كاظم طباطبائى : اگر چه در صورت مرد بودن مأموم تأخر هر چند به مقدار اندكى ، احوط است و در زن تأخر به تمام بدن است .

356