روى او ايستاده ، كفايت مىكند و ليكن احوط [1] دور نبودن مأموم از امام به مقدار بيش از يك گام برداشتن است [2] .
( مسأله 1106 ) : هرگاه در صف جلو به مقدار يك نفر و يا كمى بيشتر ، فاصله باشد اشكالى ندارد و اما در صفهاى ما بين ، احوط ترك فاصله انداختن است [3] هر چند اظهر آن است كه اشكالى ندارد مادامى كه دورى اضافه بر مقدار معتبر نباشد .
( مسأله 1107 ) : در نماز جماعت بايد محل ايستادن امام به مقدار قابل توجهى از محل ايستادن مأموم بلندتر نباشد البته اگر زمين سراشيب نباشد ، و اگر سراشيب باشد اشكالى ندارد [4] و همچنين اگر امام پايين و مأموم در بلندى باشد چه مأموم در سراشيبى باشد و چه در غير سراشيبى ، چه سراشيبى كم باشد و چه زياد ، خواندن نماز به جماعت اشكالى ندارد .
( مسأله 1108 ) : مأموم بايد قصد اقتدا نموده و امام را تعيين كند پس اگر امامى را قصد نمود و بعد معلوم شد كه آن امام ، شخص ديگرى بوده است چه

[1] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : اين احتياط را نبايد ترك كرد .
[2] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : يعنى فاصله محل سجده مأموم از محل ايستادن امام بيش از اين مقدار نباشد .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : با اتصال صفهاى بعدى به صورت معتبر ، اشكال نداشتن فاصله افتادن در صفهاى ميانى معلوم نيست .
[4] شيخ انصارى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : مگر آنكه سراشيبى زياد باشد .

355