( مسأله 1057 ) : اگر شخصى نماز شب را بر خود واجب كرد ، پيش از نصف شب نمى تواند آن را بجا آورد [1] اگر چه خوف بيدار نشدن را هم داشته باشد و اگر چنانچه مى دانست كه وقت تنگ است و تيمم كرد و نماز خواند و بعد معلوم شد كه وقت باقى است ، احوط [2] اين است كه آن را اعاده كند و اگر چهار ركعت از آن را بجا آورده بود و صبح شد ، بجا آوردن ما بقى ركعات اشكالى ندارد .
( مسأله 1058 ) : كيفيت نماز قضا در ركعات و در جهر و اخفات و قصر و اتمام مانند همان نماز ادا مى باشد .
( مسأله 1059 ) : هرگاه مردى براى قضاى نماز زنى اجير شود ، بايد قرائت جهريه را جهر بخواند و از طرفى هرگاه زنى براى قضاى نماز مردى اجير شود در قرائت جهريه ، احوط اخفات خواندن است [3] .
( مسأله 1060 ) : كسى كه نماز قضاى يقينى بر ذمه خود دارد واجب است كه عزم قضا كردن در هر زمان داشته باشد .
( مسأله 1061 ) : اگر شخصى ترتيب نماز قضا شده را بداند واجب است به ترتيب آن عمل كند و هر گاه نداند و ممكن شود كه به ترتيب عمل نمايد بايد چنين كند مثل آنكه نماز ظهر و عصرى از او فوت شده و ترتيب هر يك را نداند

[1] ميرزاى شيرازى - يعنى عمل به نذر نيست . محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : ليكن اگر نماز شب را بنابر آنچه در شرع ذكر شده نذر كرد ، در صورت ترس از بيمار نشدن بعيد نيست كه عمل او عمل به نذر هم باشد .
[2] محمد كاظم طباطبائى : بلكه اقوى .
[3] محمد باقر شيرازى : اگر ممكن شود در جايى كه نامحرم نباشد در اين صورت اگر جهر بخواند احسن است .

342