قضا كند و اگر حاضر باشد بايد نمازش را به صورت تمام قضا كند .
( مسأله 1054 ) : اگر از كسى در حال حضر يك نماز از پنج نماز يوميه‌اش فوت شود و نداند كه كدام نماز بوده است ، بايد قضا كند كه يك نماز صبح و يك نماز مغرب و يك نماز چهار ركعتى كه قصد كند به آنكه چهار ركعت نماز مى خوانم به جهت قضاى آنچه در ذمه من است قربة الى الله ، و مخير است [1] در جهر و اخفات در نماز چهار ركعتى و هر گاه در سفر باشد ، بايد به يك نماز مغرب و يك نماز دو ركعتى به قصد آنچه در ذمه او است اكتفا كند و ليكن احوط در اين حالت ، اين است كه چهار نماز دو ركعتى به همراه يك نماز سه ركعتى بجا آورد .
( مسأله 1055 ) : هرگاه نماز قضا بر ذمه شخص باشد و نماز نافله را بر خود واجب كند صحت عملش مشكل است [2] و هر گاه بر خود واجب كرد بايد آن را احتياطا بجا آورد .
( مسأله 1056 ) : اگر شخصى نماز قضاى يقينى بر ذمه داشته باشد بايد نماز مستحبى را بنابر احتياط ترك كند ، اگر چه با اختيار در حالت را رفتن يا نشسته و يا سواره باشد [3] .

[1] محمد باقر شيرازى : تخيير در جهر و اخفات معنا ندارد و بايد جمع كند بين جهر و يا اخفات در يك نماز و يا در دو نماز .
[2] محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز آن است خصوصا اگر نذر مطلق و يا نذر مقيد در بجا آوردن به ما بعد نماز قضا نمايد . محمد باقر شيرازى : اگر زمان وافى به نماز قضا و نذر و لوازم اولى زندگى باشد اشكالى در جواز و صحت نذر نيست .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : نماز مستحبى با وجود آنكه نماز قضا بر ذمه داشته باشد مىتواند بخواند چه اشتغال به نماز قضا داشته باشد و چه نداشته باشد . محمد باقر شيرازى : و جمع بين آن دو اولى است .

341