يك ركعت نشسته كفايت مىكند [1] .
( مسأله 999 ) : اگر شخصى مىداند كه چيزى از نمازش را فراموش كرده اما به هيچ وجه نمى داند كه از ركن است و يا از غير ركن ، نمازش صحيح است [2] چه در نماز ملتفت شود چه بعد از نماز .
( مسأله 1000 ) : هرگاه شخصى بعد از نماز عصر فهميد كه نماز ظهرش باطل بوده و يا آنكه پيش از نماز عصر فهميد ليكن فراموش كرد و نماز ظهر را اعاده كرد و بعد از نماز بخاطرش آمد ، بايد همان نماز ظهر را اعاده كند [3] ولى اگر عمدا يا جهلا نماز ظهر را اعاده نكرد و نماز عصر را خواند ، بعدا بايد هر دو نماز را اعاده كند .
( مسأله 1001 ) : اگر شخص در نماز عصر باشد و يقين كند كه يك سجده را فراموش كرده ولى نمى داند از اين نماز [4] است يا از نماز قبلى ، بايد نماز را تمام كند و قضاى سجده را بجا آورد و دو سجده سهو نيز بجا آورد .
( مسأله 1002 ) : هرگاه شخص نماز احتياط را فراموش كرد و بعد از انجام فعل منافى نماز به نماز بعدى مشغول شد و در بين نماز متوجه اين مطلب

[1] محقق خراسانى : كفايت نمى كند بلكه بايد بعد از دو ركعت نشسته بجاى آن دو ركعت ايستاده دو ركعت نشسته بخواند چنانچه اين حكم در حالى كه تمكن از قيام باشد نيز لازم است .
[2] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى - محمد باقر شيرازى : در اطلاق اين حكم تأمل است .
[3] محمد كاظم طباطبائى : اولى احتياط در اعاده نماز عصر نيز مى باشد .
[4] محقق خراسانى - محمد باقر شيرازى : هرگاه در غير محل شك نيست به ركعتى كه در آن است باشد مانند آنكه در حال قيام شك كند .

322