طرفى ديگر بايد " صاد " را " سين " تلفظ ننمايند و اما " إياك " را با اشباع و بدون اشباع خواندن صحيح است ، و نيز " عليهم ولا الضالين " را به اظهار ميم خواندن خوب است و اما وقف به ميم وقف حسن است ، و در " كفوا أحد " ، " كفوا " را به نصب واو يا به ضم فاء و نصب همزه ( كفوا ) به هر دو صورت مى توانند بخوانند و صحيح است .
( مسأله 810 ) : اگر بطور مثال شخصى در قرائت سوره حمد نمى داند كه كلمه‌اى را بايد به فتح بخواند يا به كسر ، نمى تواند به هر دو صورت بخواند و در اين صورت بايد نماز را قطع كند و از كسى بپرسد .
( مسأله 811 ) : اگر در قرائت سوره حمد در گفتن كلمه‌اى متزلزل در درست گفتن آن باشد بايد به قصد قربت اعاده كند و يا اگر اينكه كلمه‌اى را به وصل خواند و يا غلط خواند بايد برگردد و همان كلمه را دو مرتبه بخواند البته اگر آن كلمه الف و لام نداشته باشد و اگر الف و لام داشته باشد بايد با كلمه قبلى آن را بخواند [1] .
( مسأله 812 ) : مستحب است كه نافله ظهر و عصر را با اخفات ( آهستگى ) بخوانند و بر عكس نافله مغرب و عشا و نافله شب و نافله نماز صبح را

= جمع بين " ملك " و " مالك " و قرائتهاى " كفوا " و امثال آن است ليكن با اين وجود احتياط در جمع بين " ملك " و " مالك " بطور مثال مانعى نداشته و شايد خوب هم باشد .
[1] ميرزاى شيرازى : حكم اين مسأله گذشت . محمد كاظم طباطبائى : يعنى با الف و لام اعاده كند چنانچه در متن گذشت .

260