باطن خود دهان باشد مثل خون خود دهان اشكالى ندارد [1] .
( مسأله 689 ) : حمل اجزاى حرام گوشت و ميته نجس اگر از روى عمد باشد بنابر احتياط [2] مبطل نماز است و اگر سهوا باشد اشكالى ندارد [3] و نيز موم اگر همراه نمازگزار و يا در لباس او باشد اشكالى ندارد .
( مسأله 690 ) : هرگاه شخصى چيزى مانند لقطه را همراه خود داشته باشد تا صاحب آن را پيدا كند براى نماز اشكالى ندارد .
( مسأله 690 ) : احوط اجتناب از حمل شيئ نجس در نماز است و در مورد اجزاى حرام گوشت [4] نيز فتوى بر اجتناب است ، و حمل آن به جهل يا به سهو يا به فراموشى اشكالى ندارد ، بلى اگر در بين نماز متذكر شد بايد آن را از خود دور كرده و نماز را تمام كند .
( مسأله 691 ) هرگاه محمول غصبى همراه نمازگزار باشد كه با افعال نماز متحرك شود اگر به مقدار سوزنى هم باشد مبطل نماز است .
( مسأله 692 ) : هرگاه شخص بعد از نماز شك كند كه نجاستى را كه در بدنش بوده شسته است يا خير ، نمازش صحيح است و بايد براى نمازهاى بعدى تطهير كند و احوط و اولى اين است كه نمازش را اعاده كند .
( مسأله 693 ) : خون بينى حكم خون جروح را ندارد و اگر در نماز بوده

[1] محمد باقر شيرازى : تفصيل مذكور مورد تأمل است .
[2] محمد كاظم طباطبائى : بلكه بنابر اقوى .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد كاظم طباطبائى : حكم محمول نجس گذشت .
[4] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : قبلا حكم به اجتناب ذكر شد اما بطور احتياط و محل احتياط جايى است كه صدق خواندن نماز در آن محمول نكند و اگر صدق كند نماز باطل است .

216