و به طور مثال به مقدار درهم باشد اگر شخص در وسعت وقت باشد بايد نماز را قطع كند البته اگر نتواند [1] آن را از خود دور كند [2] و در ضيق وقت بايد نماز را بنابر قاعده تكليف تمام كند .
( مسأله 694 ) : در نماز اگر خون دهان توسط بزاق دهان مستهلك شود [3] شخص مىتواند آن را فرو برده و نماز را تمام كند و در صورت عدم استهلاك ، و اجبار در فرو بردن خون و يا ريختن آن كه باعث نجاست لب به آب خون مىشود بايد در وسعت نمازش را قطع كند ، اگر به هيچ صورتى دفع آن ممكن نباشد [4] و اما در ضيق وقت بايد نماز را تمام كند .
( مسأله 695 ) : مقدار درهم بغلى [5] كه كمتر از آن در لباس و بدن مصلى معفو بود ، تا بند انگشت شست دست است و يا به اندازه گودى كف دست و آن مقدارى است كه هنگام گذاشتن دست بر زمين به زمين نچسبد .
( مسأله 696 ) : اگر بر محمول نمازگزار خون كمتر از درهم باشد ، مانند لباس معفو است [6] .

[1] محمد كاظم طباطبائى : و همچنين اگر بتواند و ليكن بداند كه پيش از نماز بوده است .
[2] ميرزاى شيرازى : اگر چه احتياط در اتمام و اعاده است .
[3] محمد باقر شيرازى : خوردن اعيان نجسه اگر چه با فرض استهلاك باشد محل اشكال است .
[4] محمد باقر شيرازى : اگر چه به آب كشيدن لب باشد .
[5] محمد باقر شيرازى : در درهم مستثناى در نماز نسبت به خون ، تحديد مقدار آن محل اختلاف است و احوط اكتفا به مقدار متيقن و اقل است .
[6] ميرزاى شيرازى : در اطلاق اين حكم تأمل است ( * 1 ) . ( * 1 ) محقق خراسانى : بلكه اقوى صحت است مطلقا . محمد باقر شيرازى : و احتمال اولويت هم وجود دارد .

217