( مسأله 577 ) : اگر كسى پيش از نماز ظهر يا مغرب مشغول خواندن نماز عصر يا عشا شود ، پس اگر در بين نماز متذكر شود بايد به نيت نماز پيش از آن عدول كند ، چه نماز ظهر باشد و چه به نماز مغرب ، ولى اگر بعد از فراغ از نماز متذكر شود ، همان نماز مجزى است در صورتى كه در وقت مختص به نماز ظهر يا مغرب واقع نشده باشد ، و در اين صورت مىتواند بعد از آن نماز ، نماز ظهر يا مغرب را بخواند [1] .
( مسأله 578 ) : خواندن نوافل غير يوميه اگر چه به منظور قضا باشد ، بعد از داخل شدن اوقات فرائض و پيش از اداء آنها جايز نيست [2] چه آن نافله ، نافله روز باشد و چه نافله شب باشد ، و همچنين است در مورد كسى كه در ذمه او نماز قضاى فريضه‌اى باشد [3] .
( مسأله 579 ) : همانطور كه گذشت و دانسته شد هر نمازى چهار وقت دارد كه عبارتند از : وقت مختص و وقت مشترك و وقت فضيلت و وقت إجزاء .
( مسأله 580 ) : هرگاه شخص نماز خود را به قصد اداء خواند و بعد معلوم شد كه قضا بوده ، نماز او صحيح است و احوط آن است كه آن را بار ديگر به نيت قضا بجا آورد ، و همچنين است در صورت عكس مسأله .

[1] شيخ انصارى : احوط مراعات شرط مذكور در مسأله عدول است .
[2] محقق خراسانى : در هر صورت هرگاه نافله را رجاء بخواند اشكالى ندارد . محمد باقر شيرازى : حرمت نماز مستحبى با داشتن نماز واجب معلوم نيست بلكه جواز اقرب است .
[3] ميرزاى شيرازى - محمد باقر شيرازى : اقوى جواز نافله است و ليكن احتياط در ترك خوب است . محمد كاظم طباطبائى : اقوى جواز در هر دو صورت است .

185