مىشود ، و وقت دوم آن بعد از گذشتن وقت اول است تا آنكه تا از نصف شب به مقدار خواندن نماز عشا باقى بماند ، و وقت اول نماز عشا بعد از گذشتن مقدار لازم و واجب جهت اداى نماز مغرب تا ثلث شب است ، و وقت دوم آن بعد از گذشتن [1] وقت اول است تا نصف شب .
( مسأله 569 ) : وقت اول نماز صبح ، از طلوع صبح صادق است تا اصفرار صبح ( يعنى ظهور حمره مشرقيه ) و وقت دوم آن بعد از وقت اول است تا طلوع آفتاب .
( مسأله 570 ) : صبح صادق به سفيديى كه در عرض افق پهن مىشود ، شناخته مىشود .
( مسأله 571 ) : دخول وقت مغرب به بر طرف شدن سرخى كه در سمت مشرق است هرگاه از بالاى سر انسان بگذرد ، و نصف شب كه آخر وقت نماز عشا است نيز به گذشتن ستاره‌هايى كه در وقت غروب طلوع مى كنند از بالاى سر انسان ، شناخته مىشود [2] .

[1] محقق خراسانى : ظاهر آن است كه اول وقت فضيلت عشا بعد از غيبت شفق است . محمد كاظم طباطبائى : بلكه بعد از ذهاب شفق تا ثلث شب است . محمد باقر شيرازى : اقرب بعد از ذهاب شفق است ليكن اگر امر دائر شود بين تأخير از ذهاب شفق و تقديم ، بجا آوردن آن بعد از نماز مغرب اقرب به نظر است ، اگر چه باز جاى تأمل است .
[2] محمد باقر شيرازى : اين علامت تقريبى است و علاوه بر اين شامل تمام ستاره ها نمى شود و خصوصا بنابر آنكه ميزان در نصف شب تا طلوع فجر باشد نه تا طلوع شمس ، و آسانترين و بهترين وجه كه شامل تمام اوقات بشود محاسبه زمانى احكام است و نصف غروب يا مغرب را تا طلوع فجر يا طلوع شمس حساب كنند ، =

182