بايد احتياطا [1] نمازهايى را كه با آن وضو خوانده ، قضا كند .
( مسأله 329 ) : هرگاه موى بالاى چشم ( ابرو ) را به جهت مرضى بچسبانند بايد وضو يا غسل جبيره بجا آورد و اولى [2] اين است كه تيمم نيز بنمايد .
( مسأله 330 ) : اگر شخص نتواند به منظور مسح نمودن كفش را از پاى خود بيرون آورد ، بايد روى كفش مسح كند ، و اگر كفش نجس باشد چيز پاكى روى آن بياندازد و روى آن چيز پاك مسح كند و احتياطا تيمم هم بكند و همچنين است در صورتى كه پشت پاى شخص نجس باشد و نتواند آن را تطهير كند .
( مسأله 331 ) : هرگاه مالك چشمه‌اى جارى مانند قنات ، شخص را از استعمال نمودن آن به جهت وضو گرفتن و غيره منع كند ، بر آن شخص استعمال كردن از آن جايز نيست .
( مسأله 332 ) : هرگاه گوشتى در محل وضو يا غسل روئيده باشد بايد به جهت غسل يا وضو آن را شست .
( مسأله 333 ) : ازاله نمودن چرك زير ناخن اگر به مقدار متعارف باشد ، واجب نيست به خلاف ناخنى كه از حد متعارف گذشته باشد كه ازاله نمودن چرك زير آن مقدار بلند واجب است و محل آن را بايد جهت وضو يا غسل شست ، و در مورد همان چرك زير ناخن در حالت اول نيز هرگاه ناخن را گرفت حتما بايد محل را پاك نمايد تا آب به پوست برسد .
( مسأله 334 ) : هرگاه زنى در حضور مرد نامحرمى وضو بگيرد معصيت

[1] محقق خراسانى : البته اين احتياط ترك نشود .
[2] ميرزاى شيرازى : بلكه احوط .

111