برسد و بعد با سر انگشت بر روى آن ترى مسح كند در صورتى كه ترى اول مستهلك شود اشكالى ندارد .
( مسأله 323 ) : در بين وضو هرگاه شخص فراموش كند كه به چه منظورى وضو گرفته است [1] ، بايد وضوى خود را تمام كند .
( مسأله 324 ) : كله روى زخم تا زمانى كه به جاى خود باقى است جزء بدن محسوب مىشود و مى توان با آن وضو گرفت اگر چه بر طرف كردن آن آسان باشد ، ولى اگر جزء نباشد بايد آن را به هر صورت بر طرف نمود والا بايد وضوى جبيره گرفت و احتياطا [2] بايد تيمم هم نمود .
( مسأله 325 ) : هرگاه شخص وضوى جبيره بگيرد ولى نتواند آن صورتى را كه احتياطا تيمم هم مى خواهد ، تميز بدهد ، بايد احتياطا به قصد قربت تيمم هم بكند .
( مسأله 326 ) : با آب قليان تا زمانى كه مضاف نشده باشد ، مى توان ازاله نجاست نمود و وضو گرفتن و غسل كردن با آن صحيح است اما كراهت دارد [3] .
( مسأله 327 ) : هرگاه مكلف بعضى از اجزاء وضو يا غسل را به صورت ترتيبى و بعضى ديگر را به صورت ارتماسى بشويد اشكالى ندارد .
( مسأله 328 ) : اگر شخص وضوى در حال تقيه گرفت و جاهل به حكم آن بود به طورى كه نه به طريقه مخالفين وضو گرفته باشد و نه به طريقه خودش ،

[1] محمد كاظم طباطبائى : يعنى از حيث وجوب و استحباب و يا از ناحيه يكى از غايات .
[2] محمد باقر شيرازى : مراعات اين احتياط لازم نيست .
[3] محقق خراسانى : وجهى در كراهت وجود ندارد .

110