وضو ، نيت كند و آن را تا شستن صورت ادامه دهد ، ولى اگر در اثناى عمل قصد بيرون رفتن از وضو نمود ، نيت او باطل مىشود مگر اينكه قبل از به هم خوردن موالات عود نمايد ، كه در اين صورت وضوى او صحيح است ، و همچنين است اگر در وضوى واجب قصد وضوى مستحب نمايد و يا بالعكس كه وضوى او باطل است [1] ، ولى اگر ذمه كسى مشمول بر وضوى واجب باشد بايد وضوى مستحبى را ترك كند .
( مسأله 292 ) : مكلف بايد وضوى خود را ابتدا كند به شستن صورت از بالا و به شستن دست از آرنج ، ولى رسانيدن آب به زير موهاى ريش ( محاسن ) و شارب و زير لب و ابرو ( هرگاه مو بر پوست احاطه نموده باشد ) لازم نيست ، چه ريش از پر پشت باشد و يا تنك باشد ، چه مرد باشد و چه زن [2] ، اما آنچه از روبرو در لا به لاى مو مشخص باشد شستن آن واجب است به خلاف موئى كه از حد صورت بيرون رفته باشد .
( مسأله 293 ) : در هر يك از مسح سر و پا از بالا به پائين كشيدن و همچنين از پائين به بالا كشيدن جايز است و احوط عدم خروج از روش متعارف است .
( مسأله 294 ) : بايد مسح سر و پا با رطوبت دست از آب وضو باشد ، چه رطوبت دست چپ باشد و چه دست راست ، هر چند احوط مسح پاى راست است به رطوبت دست راست و همچنين مسح پاى چپ است به رطوبت دست چپ ،

[1] محمد باقر شيرازى : اگر به قصد تشريع باشد و به گونه‌اى باشد كه منافات با قصد قربت داشته باشد ، والا حكم به بطلان مشكل است .
[2] محمد باقر شيرازى : بودن ريش زن در حكم ريش مرد در اين مسأله و در حرمت تراشيدن ريش و در ديه ، اول الكلام است و تحقيقات آن جاى ديگرى است .

101